Rozdział 10

W poprzednim rozdziale:

"Podskoczyłam przestraszona, spojrzałam na ziemię, gdzie leżał kamień, a na nim przypięta karteczka...."

Muzyka

Podeszłam i wzięłam karteczkę do ręki. Napisane było:

'Czas się zabawić, skarbie. Szykuj się'

Łzy zaczęły mi się gromadzić w kącikach oczu. Podeszłam do okna i zobaczyłam jakiegoś uciekającego chłopaka w kapturze.

- Harry, ja się boję. - dałam upust moim emocjom. - Tego wszystkiego jest dla mnie za dużo. - szlocham.

- Spokojnie, poradzimy sobie. Przy mnie jesteś bezpieczna i nikt Cię już nie skrzywdzi. Obiecuję. - powiedział, po czym pocałował mnie w czoło. - Jutro pójdziemy na policję.

- Nie! - od razu zaprzeczyłam. - Może nam się coś stać przez to.

- Skarbie, po pierwsze: to już się robi chore! A po drugie: naoglądałaś się za dużo Agentów z NCIS. - parsknął śmiechem, a ja po chwili do niego dołączyłam.

- Nawet w takich sytuacjach potrafisz mnie rozśmieszyć. - uśmiechnęłam się, a on to odwzajemnił. - Kocham Cię, Harry. - pocałowałam go, odwzajemnił.

- Kocham Cię, Liv. - powiedział w moje usta. - Idziemy spać? - zapytał, a ja tylko kiwnęłam głową.

Poszliśmy na górę, Hazz położył się na łóżku robiąc coś na telefonie, a ja poszłam pod prysznic. Po wykąpani się ubrała moją ulubioną piżamkę ze SpongeBob'em. Wyszłam z łazienki i kierowałam się w stronę łóżka, kiedy usłyszałam chichot Loczka.

- Co Cię tak śmieszy?! - krzyknęłam, odwracając się w jego stronę, bo w łóżku już go nie było.

- Ty i Twoja piżamka. - parsknął śmiechem, a ja skrzyżowałam ręce na piersi i wywróciłam oczami.

- Bardzo śmieszne, mi jest ciągle zimno, więc się nie czepiaj i idź wziąć prysznic. - wskazałam palcem na drzwi od łazienki.

Harry wykonał moje polecanie i poszedł do łazienki, a ja nie czekając na niego, odpłynęłam w Krainę Morfeusza.

*Następny dzień*

Obudziłam się wtulona w tors chłopaka. Spojrzałam na twarz chłopaka i zobaczyłam, że już nie śpi.

- Która godzina? - przeciągnęłam się.

- Dziesiąta. - odpowiedział, po czym ułożył swoje usta w tzn. 'dzióbek'. - Czekam na buziaka na 'dzień dobry'.

Dałam mu przelotnego buziaka i wstałam z łóżka, po czym zaczęłam kierować się w stronę garderoby. Muszę się wybrać na zakupy, ale nie sama, nie po wczorajszym. W końcu postanowiłam, że ubiorę się w to. Zeszłam na dół, gdzie przy kuchence stał Harry i robił naleśniki z nutellą dla nas. Usiadłam przy stole, a za chwilę pojawił się talerz z naleśnikami. Jedliśmy w ciszy. Po zmywaniu i tym wszystkim Hazz się do mnie odezwał:

- Jedziemy na policję? - zapytał z troską w oczach.

- No dobrze.

- Masz tą karteczkę z wczoraj?

- Tak, leży na stole.

* 2 godziny później*

Już po wszystkim. Zgłosiłam pogróżki. Opowiedziałam im o Josh'u, że to wszystko jego sprawka.

Stoimy właśnie przed komisariatem.

- Harry, możemy pójść do centrum handlowego, bo potrzebuję trochę ciuchów. - zapytałam.

- Oczywiście.

Podjechaliśmy pod centrum i gdy weszłam była chyba w każdym sklepie z ubraniami. Podziwiam Harry'ego, że jeszcze mi nie marudzi. Whoow. Kupiłam sobie 2 sukienki, 5 bluzek, 2 pary jeansów, jedną spódniczkę i 3 pary butów. Oczywiście Hazz się uparł, że to on za wszystko zapłaci. Ale doszliśmy do kompromisu i za jedną część zapłaciłam ja, a za drugą Lokser. Po zakupach pojechaliśmy do domu, a ja zabrałam się za robienie obiadu. Postanowiłam na tradycyjne spaghetti. Oczywiście, jak to ja poparzyłam się, przy czym krzyknęłam ' KUŹWA!'. W mniej niż 2 sekundy w kuchni pojawił się Hazz. 

- Co się stało? - zapytał przerażony.

- Nic, poparzyłam się.

- Daj to, niezdaro.

- Ejj, to było niemiłe. - fuknęłam. A on tylko teatralnie przewrócił oczami.

Harry przebył mi rękę i zabandażował, bo dość poważnie się poparzyłam. Chyba już wiemy, kto na pewno nie będzie gotować.

- Dziękuję - uśmiechnęłam się, co on odwzajemnił.

- Nie ma za co, ale teraz uważaj. - pocałował mnie krótko.

Kiedy skończyłam robić, zawołałam Harry'ego. Jedliśmy rozmawiając o wszystkim i o niczym. 

- Kochanie, może byś zrezygnowała z pracy, słyszałem, że Ash też już nie przychodzi. - zapytał się mnie Hazz. 

- No nie wiem, nie chcę być na Twoim utrzymaniu. - westchnęłam.

- Ale mamy wystarczająco dużo pieniędzy, o nic się nie martw. - powiedział i ścisnął moją dłoń.

- Ehh... No dobrze.

*4 godziny później*

Siedzimy i nic nam się nie chce robić. Postanowiłam, że pójdę na górę i położę się. Hazz poszedł razem ze mną. 

- Wiesz co, my chyba nie mamy żadnego wspólnego zdjęcia? - zapytałam, kiedy już leżymy wtuleni w siebie.

- Mamy. - uśmiechnął się do mnie, a ja spojrzałam na niego pytająco. Pokazał mi swoją tapetę na telefonie. 

- A nie możemy zrobić nowego, kiedy będę tego świadoma? - zapytałam z lekkim uśmiechem i grymasem na twarzy.

Zaczęliśmy robić sobie tzn. 'selfie'. Oto nasz dzieła:

W końcu usnęliśmy.

________________________________________

Jak Wam się podoba? Jak tam u Was? Jak 2 miesiąc szkoły? :))

Czytasz = Komentujesz = Motywujesz